Doğada büyük bir yaşam dengesi vardır
Balinaya okyanus geniş, aslana orman dardır.
Her canlının yaşam alanı ötekini zorlar
Kurt kuzuyu yer, tilkiyi horlar.
Her canlının daha fazla pay hırsı
Dünyayı yiyip bitirecek.
Dünyanın sonunu canlıların çokluğu değil,
İşte bu hırs getirecek.
Efendim memleketin birinde,
Yönetime ak babayı getirmişler,
Zamanla bütün yönetimi ak babaya vermişler.
Ak babanın iktidar hırsı durmak bilmiyormuş,
Herşeyi alacak yazıp defteri silmiyormuş.
Öyle bir sömürmüş ki ak baba iktidarı
Ne hazinede altın bırakmış ne ambarda darı.
Buna karşı duracak tüm güçleri sindirmiş.
Hepsi korkmuş, yelkenleri suya indirmiş.
Herkes herşeyden korkar olmuş,
Tüm canlılar birbirine fitne sokar olmuş.
Aslan güçlü görünmekten korkmuş,
Pençelerini söküp kolye yapmış,
Ak baba ailesine armağan etmiş.
Fil, içe çekmeye çalışmış cüssesini
İyice de kısmış sesini.
Yine de geçmemiş korkusu...
"Ya ak baba, Benden büyük bedenle
Ne demek istiyorsun,
Emrimdeki savcılar buna kafa yorsun"
Derse diye düşünüp karalar bağlarken,
Koşmuş yılana,
Yardım istemiş yalana yalana.
"Bana sürünmesini öğret" demiş.
Yılan ondan da dertliymiş.
Şöyle demiş:
"Aaaaah ah sevgili fil,
Benim halim senden sefil.
Biliyorsun benim en büyük gücüm zehirim,
Bana dokunanı gebertirim.
Ya ak baba o zehri kendisi için sanırsa,
Ya biri beni gammazlarsa,
Zehirlimi bir kaseye akıtıp sunsam diyorum..."
Kartalın da derdi başkaymış,
Ak babadan daha yüksekte uçunca aymış.
"Eyvah eyvah" demiş,
"Ya ak baba beni yanlış anlarsa,
Yüksekteki uçmamı şirk koşmak sanırsa,
Ben ne yaparım o zaman,
Tavuklar yardım edin el aman..."
Kartalı bu halde gören kurt da hayıflanmış,
Dişlerinin keskin oluşuna yanmış.
Söküp ak babaya hediye etsem
Görüntüm bana yeter desem,
Önüne de koyun kuzu postu sersem
Diye düşünmüş.
Sonra kızmış kendine, "uy sersem,
Verirsen dişleri, ak babaya nasıl yaranacaksın,
Çık ak babanın katına,
Ver dişini kiraya, istediği gibi kullansın,
Yardımınla istediğine çullansın"
Demiş.
Güvercinler de kapılmış korku seline
"Ya düşersek" demişler, ak babanın diline.
"Biz barış sembolüyüz,
Savaş deyince ölüyüz.
Ak baba savaştan beslenirken
Her sabah intikam diye seslenirken
Bize hayat hakkı tanımaz" demişer.
Adlarını dövercine çevirmişler.
Gel zaman git zaman
Korku yükselmiş muntazaman.
Herkes ak babanın soyundan geldiğini
Ak babaya akraba olduğunu
Kanıtlamaya çalışmış...
Bütün bunların üstüne,
Ak baba hala güce doymuyormuş
Şöyle diyormuş:
"Daha çok güç isterim,
Her canlının gücü benim terim.
Bana yeni güçler getirin,
Bana benzemeyeni bitirin..."
Her canlı ak babaya benzemeye çalışırken
Herkes buna usul usul alışırken
Bir serçe ötmüş ince bir dalda.
"Cik cik... Cik cik..."
Tamamen kendi sesiymiş.
Herkes ak babaya benzetirken sesini
Susmuşken kartal yuvası, ayı ini.
Şaşkına çevirmiş ormanı serçe.
Ak baba bağırmış sertçe:
"Ne oluyor bu cik cik sesi
Anlaşılan kaşınıyor ensesi.
O serçeyi  tankla öldürün
Yanındakilerin de defterini dürün..."
Emrindeki habercilerinden
Bilgi almış ak baba.
"Eyy bizi var eden efendimiz,
"Onlar gezici serçeymiş,
Bir kısmını öldürdük
Bir kısmını kör ettik
Ses çıkaranların tümünü hallettik"
Demişler, şöyle devam etmişler:
"Bunlardan çok var ama,
Bizim gücümüze erişemezler.
Endişelenmeyin haşmetlimiz
Onları yok eder topumuz tüfeğimiz..."
Ak baba hüküm sürmeye devam etmiş ormanda
Susmuş aslan fil, başını suya gömmüş manda.
Ancak  gezici serçe ak babanın aklında çıkmıyormuş.
Bütün güçlerin hakimi "cik" sesinden korkuyormuş.
Mitolojik koruyucuları," sizin gücünüzün üstüne
Hiç kimsecikler yok efendim" deyince
İrkiliyor haykırıyormuş:
"Cik demeyin bana...
Cik deneyin bana..."